توکن، نوعی دارایی دیجیتال است که نشان‌دهنده مالکیت آن دارایی است و ارزش را از یک دارایی یا بسته نرم‌افزاری دارایی‌ها به یک توکن منتقل می‌کند. به زبان ساده، توکن‌های اوراق بهادار شکل دیجیتالی سرمایه‌گذاری‌های سنتی مانند سهام، اوراق قرضه، یا دیگر دارایی های اوراق بهادارند.
به عنوان مثال، شرکتی که می‌خواهد برای یک پروژه کمک مالی جمع کند، می‌تواند به‌جای صدور سهام، مالکیت تقسیم‌شده شرکتش را از طریق توکن دیجیتال صادر کند.
توکنها دارایی‌های دیجیتالی‌اند که حقوق مالکیت منتقل شده یا تعلق ارزش دارایی به یک زنجیره بلوکی را نمایندگی می‌کنند.
پس‌از انتخاب معیارهای سرمایه‌گذاری، توکن اوراق بهادار، با استفاده از نشانه‌گذاری ایجاد می‌شود؛ اطلاعات وارد زنجیره بلوک می‌شوند و پس از آن یک توکن ایجاد می‌کند.
توکن‌های اوراق بهادار، هنوز در اختیار سرمایه‌گذاران خرده فروشی قرار نگرفته‌اند، اما بسیاری از موسسات برای توسعه و ارائه آن ها کار می‌کنند و البته کمیسیون بورس و اوراق بهادار بایستی توکن‌های اوراق بهادار را تصویب کند.
توکن های اوراق بهادار می‌توانند هم‌سان‌باشند با محصولات تولیدی یک کارخانه و شرکت می تواند تعیین کند که توکن تولیدشده نشان‌گر کدام محصول است. سپس توکن تولیدشده در صرافی یا دیگر پلتفرمهای سرمایه‌گذاری قابل دادوستد است و اطلاعات مالکیتی آن نیز بر روی بلاکچین ذخیره می شود.
شرکتی می‌تواند توکن اوراق بهادار صادر کند که مالک یک کسب‌وکار باشد. این شرکت باید یک فهرست که به White List معروف هست و از افراد تایید شده تشکیل شده است، تنظیم کند. فهرست کیف پول سرمایه‌گذارانی را دربرمی‌گیرد که اجازه خرید توکنها را دارند.
برای این‌که سرمایه‌گذاران بالقوه در فهرست شرکت قرار بگیرند، باید ثابت کنند که با هرگونه محدودیت و مقررات احتمالی روی اوراق بهادار موافق هستند. این محدودیت‌ها شامل قوانین احراز هویت (KYC) و ضدپول‌شویی (AML) می‌شود.
البته امکانش نیست که برای تامین امنیت یک توکن همه مقررات موجود در حوزه قضایی و مالی سراسر جهان را لحاظ کرد؛ پس شرکت‌ها با محدودکردن دایره‌ی افرادی که می‌توانند توکن مورد نظر را بخرند و نگهداری کنند، می‌توانند از بیش‌تر مقررات پیروی کنند.
وعده اصلی توکن‌های اوراق بهادار این است که همه‌ی دارایی‌های توکن شده را می‌توان در یک پلتفرم و در یک کیف پول نگهداری کرد که در نهایت ممکن است به یک مجموعه جهانی یکپارچه از همه گونه دارایی منجر شود.
این روند بدان معنا است که همه‌ی سرمایه‌گذاران (خرده‌فروش و حقوقی) می‌توانند دارایی‌های‌شان را از طریق یک رابط کاربری واحد مدیریت کنند و هیچ فرقی هم نمی‌کند که سبد سهام آن‌ها شامل سهام عمومی، قراردادهای مشارکت، املاک و مستغلات، هنرهای زیبا یا چه چیز دیگری باشد. ظرفیت تبدیل چنین مجموعه جهانی یکپارچه‌ای از همه‌گونه دارایی به وجه نقد، می‌تواند به کاهش زمینه‌های نگهداری وجه نقد به عنوان سرمایه در گردش کمک کند؛ بنابراین، به‌صورت بالقوه این توانایی را دارد که اصطکاک‌های اقتصادی ناشی از استفاده ناکارآمد از منابع را کاهش دهد.