توکن‌ها به توسعه‌دهندگان امکان می‌دهند تا بتوانند بدون نیاز به برپایی یک بلاک‌چین جدید، ارزهای دیجیتال‌شان را بسازند. این مهم‌ترین کاربرد توکن‌ها است؛ زیرا توسعه رمزارزها را بسیار ساده‌تر، سریع‌تر و کم‌هزینه‌تر می‌کند.
طراحی و توسعه یک بلاک‌چین جدید، از نظر فنی و اقتصادی، کار بسیار دشوار و پیچیده‌ای است. یک بلاک‌چین باید بتواند از پس پردازش میلیون‌ها تراکنش بربیاید، در برابر حملات سایبری دوام بیاورد و بتواند در افقی درازمدت به حیاتش ادامه بدهد.
افزون‌بر این، ساخت یک بلاک‌چین، تازه اول راه است و این پایگاه داده غیرمتمرکز برای بقا، به رایانه‌هایی نیاز دارد که بار پردازش و اعتبارسنجی تراکنش‌های آن را به دوش بکشند.
پس؛ توکن‌ها میان‌بری هستند که می‌توانند توسعه‌دهندگان را از رنج ساخت یک بلاک‌چین تازه، خلاص کنند. صاحبان ایده‌های نو می‌توانند از بلاک‌چین‌های قدرتمند کنونی؛ همچون اتریوم، برای اجرای طرح‌های‌شان بهره ببرند؛ بی‌آن‌که نیاز باشد در چنبره‌ی ساخت یک بلاک‌چین انحصاری، گرفتار شوند.
جز این کارکرد اساسی توکن‌ها که بالاتر شرحش رفت، توکن‌ها می‌توانند انواع و اقسام متفاوتی داشته باشند؛ بیایید باهم مرور کنیم؛
۱. وجه پرداخت: مهم‌ترین شکل استفاده از توکن کاربردی، بهره‌گیری در مقام «هزینه انتقال در تراکنش‌های روی شبکه بلاک‌چین» است که معمولا برای پروتکل‌های لایه یک و دو مانند بیت‌کوین، اتریوم، متیک و آدا اجرا می‌شود.
جدای از این، توکن‌های مربوط به اپلیکیشن‌های غیرمتمرکز که بر روی بلاک‌چین ساخته می‌شوند به دارندگان این اجازه را می‌دهند تا از توکن‌ها برای پرداخت هزینه کالا یا خدمات درون‌برنامه‌ای هم استفاده کنند.
یکی دیگر از استفاده‌های توکن‌های کاربردی این است که از آن‌ها می‌توان برای ارائه تخفیف، پاداش یا به‌روزرسانی استفاده کرد؛ مثلا صرافی بایننس به‌شرط استفاده‌از از توکن BNB در در پرداخت هزینه کارمزد معاملات این صرافی، به کاربران این صرافی تخفیف داده می‌شود.
۲. استیکینگ: توکن، یکی دیگر از راه‌های به‌دست‌آوردن درآمد غیرفعال است. دارنده توکن بایستی توکن پروژه را در پلتفرم مربوطه یا در صرافی سپرده کند تا سود به‌دست آورد.
۳.رای‌گیری: از توکن‌های کاربردی می‌توان برای برگزاری رای‌گیری‌های مربوط به پروژه‌ها استفاده کرد. دارندگان توکن میٔتوانند بهٔراحتی با اتصال کیف پول‌شان به سامانه مربوطه به راحتی درباره آینده پروژه نظر دهند.
۴. شئ دیجیتال: از توکن‌های کاربردی به عنوان شئ دیجیتال نیز می‌توان استفاده کرد. پروژه کریپتوکیتیز یک اپلیکیشن توکن‌محور است که به بازیکنان اجازه می‌دهد گربه‌های مجازی را سرپرستی کرده، بزرگ کنند و سپس معامله کنند.
۵. تامین سرمایه جمعی: از فرآیند توکنیزه‌کردن برای تامین سرمایه جمعی نیز استفاده می شود و مثال بارز آن ICO است.
در این روش شرکتی که قصد دارد هزینه‌های یک مالی پروژه را تامین کند، آن را برای سرمایه‌گذاران تشریح کرده و سپس سرمایه‌گذارانی که از ایده پروژه استقبال می‌کنند می‌توانند با خرید توکن‌های مربوط به پروژه سرمایه لازم برای رشد پروژه را تامین کنند. از این توکن‌ها در آینده می‌توان برای خرید کالا یا خدمات مربوط به پروژه یا گرفتن سهمی از درآمد آینده پروژه استفاده کرد.