افق زمانی در سرمایه‌گذاری، دوره یا زمانی است که فرد انتظار دارد سرمایه‌گذاری را تا زمانی که نیاز به پس‌گرفتن پول باشد، ادامه دهد. افق‌های زمانی عمدتاً بر اساس اهداف و استراتژی‌های سرمایه‌گذاری ارائه می‌شود.
مثلا پس‌انداز برای پیش‌پرداخت خانه، شاید برای دو سال، یک افق زمانی کوتاه‌مدت در نظر گرفته می‌شود، در حالی که پس‌انداز برای دانشگاه یک افق زمانی میان‌مدت و سرمایه‌گذاری برای بازنشستگی، یک دوره بلندمدت است.
سرمایه گذاری معمولا به دو دسته اصلی تقسیم بندی می‌شود. سهام (پر خطر) و اوراق بهادار (کم خطر)؛ و هرچه‌قدر افق زمانی سرمایه‌گذاری طولانی‌مدت‌تر باشد پرتفوی سرمایه‌گذار هجومی‌تر و پر خطر‌تر بسته خواهد شد. ولی هرقدر این دوره کوتاه‌تر باشد پرتفیو سرمایه‌گذار نیز محتاطانه‌تر و کم‌خطر‌تر خواهد بود.
افق سرمایه گذاری کوتاه‌مدت
افق کوتاه مدت به سرمایه گذاری‌هایی اطلاق می شود که انتظار می رود کمتر از پنج سال طول بکشد. این سرمایه گذاری‌ها برای سرمایه‌گذارانی که به دوران بازنشستگی نزدیک می شوند یا ممکن است در آینده نزدیک به مقدار زیادی پول نقد نیاز داشته باشند مناسب است. وجوه بازار پول، حساب‌های پس‌انداز، گواهی سپرده و اوراق قرضه کوتاه‌مدت گزینه‌های خوبی برای سرمایه‌گذاری‌های کوتاه‌مدت هستند، زیرا به راحتی قابلیت نقدشوندگی دارند.
سرمایه‌گذاری‌های میان‌مدت
سرمایه‌گذاری‌هایی هستند که فرد انتظار دارد برای سه تا ده سال نگه داشته شود، مانند افرادی که برای دانشگاه، ازدواج یا خانه اول پس‌انداز می‌کنند. استراتژی‌های سرمایه‌گذاری میان‌مدت تمایل دارند بین دارایی‌های پرخطر و کم‌ریسک تعادل برقرار کنند، بنابراین ترکیبی از سهام و اوراق قرضه راهی مناسب برای محافظت از ثروت بدون از دست دادن ارزش در اثر تورم است.
افق سرمایه گذاری بلند مدت
افق سرمایه گذاری بلندمدت برای سرمایه گذاری‌هایی است که فرد انتظار دارد آن را برای ۱۰ یا ۲۰سال یا حتی بیشتر نگه دارد. رایج‌ترین سرمایه گذاری‌های بلند مدت پس انداز بازنشستگی است. سرمایه‌گذاران بلندمدت معمولاً مایلند در ازای پاداش‌های بیشتر، ریسک‌های بیشتری بپذیرند.
هرگونه سرمایه گذاری انواع مختلفی از ریسک دارد که باید در استراتژی سرمایه‌گذاری شما لحاظ شود. کسب‌وکارها ممکن است شکست بخورند، وام‌گیرندگان ممکن است نتوانند بدهی‌شان را بازپرداخت کنند، و حتی سرمایه‌گذاری‌های سالم می‌توانند در رکود بازار آسیب‌پذیر باشند. در زیر، برخی از اشکال ریسک و اثرات آنها بر هرگونه سرمایه گذاری را بیان می کنیم.
ریسک تورمی
ریسک تورمی زمانی اتفاق می افتدکه ارزش واقعی یک سرمایه‌گذاری به دلیل افزایش غیرمنتظره قیمت مصرف‌کننده کاهش یابد. به‌ویژه اوراق قرضه مستعد ریسک تورمی هستند، زیرا نرخ کوپن معمولاً ثابت است. افزایش غیرمنتظره تورم می تواند هر گونه سود مورد انتظار از سرمایه گذاری را از بین ببرد.
با این حال، امکان بهبود ریسک اوراق قرضه از طریق اوراق بهادار خزانه‌داری که از تورم محافظت‌شده‌اند، امکان‌پذیر است.
ریسک نرخ بهره
افزایش غیرمنتظره نرخ بهره می‌تواند برخی از سودهای سرمایه گذاری را از بین ببرد. مانند ریسک تورمی، این ریسک معمولاً برای اوراق بهاداری با درآمد ثابت مانند اوراق قرضه نگران‌کننده است. این ریسک را می‌توان با نگهداری اوراق قرضه با مدت زمان متفاوت یا سرمایه‌گذاری در مشتقات نرخ بهره کاهش داد.
ریسک کسب و کار
ریسک کسب‌و‌کار، همان خطر ورشکستگی یک شرکت یا کسب و کار است که باعث کاهش ارزش سهام یا اوراق قرضه صادرشده از سوی آن شرکت می‌شود. در حالی که هیچ شرکتی در برابر ریسک تجاری مصون نیست، می‌توان با ارزیابی دقیق برنامه‌های تجاری آنها، راه درست را برای پرهیز از پرخطرترین شرکت‌ها پیمود. همچنین می توان با داشتن یک سبد متنوع، قرار گرفتن در معرض خطر برای هر کسب و کاری را کاهش داد.
ریسک نکول
ریسک نکول احتمال ناتوانی وام‌گیرنده در بازپرداخت بدهی‌های‌اش است. این ریسک متوجه‌ی صادرکنندگان اوراق قرضه است، اما می‌تواند به اوراق بهادار مبتنی بر بدهی دیگر نیز سرایت داشته باشد. می‌توان با سرمایه‌گذاری در اوراق قرضه با رتبه اعتباری بالا، ریسک نکول را کاهش داد.
ریسک بازار
ارزش یک سرمایه گذاری می تواند تحت تاثیر منفی رفتار سفته بازی، سقوط بازار یا رویدادهای جهانی قرار گیرد. از آن‌جایی که بازارها در بلندمدت روند صعودی دارند، ریسک بازار معمولاً نگرانی بزرگ‌تری برای افق‌های سرمایه‌گذاری کوتاه‌مدت و میان‌مدت است.